Σε ποιό όνειρο με βρήκες;

Τότε παλιά
πολλά χαμόγελα δακρύζανε στους τοίχους
ψυχρή μπογιά
πάρε να έχεις έναν πίνακα με μύθους
και « άντε γεια »
σαν από αυτά που ανθίζουνε στις αποθήκες
σιγά σιγά
να ‘ξερα μόνο σε ποιο όνειρο με βρήκες
και τι « μετά »;
άστο « μετά » για τις απόστρατες ανάγκες
πολλά φιλιά
πιάσε κουβέντα με τις « μαύρες » σου ανταύγειες

Τώρα λοιπόν
πολλά χαμόγελα δακρύζουνε στους τοίχους
ζεστό παρόν
μια μοναξιά και πέντε ιππότες εκ του πλήθους
των ευγενών
βρε, λες κι αυτοί να υποστείλουν την σημαία;
ε και λοιπόν;
να, πάλι νύχτωσε και σκίζεται η αυλαία
και παρελθόν
ούτε φωνή, ούτε ακρόαση κι απόψε
εν καιρώ ...
ξάπλωσε ήσυχα, γυμνή, το ρεύμα κόψε

Καληνύχτα.