[ photo: 56363564 by r3nya ]
έχω κρατήσει μια κρυψώνα μυστική
ένα άδειο σπίτι βυθισμένο στην σιωπή
που μπαίνει ο αέρας σαν ανάσα-ουρλιαχτό
και όταν βγαίνει είναι αθάνατο νερό
έχω κρατήσει μια κρυψώνα σκοτεινή
έναν απύθμενο ουρανό σε μια αστραπή
φωτίζει βλέμματα ταράζει τις ψυχές
και όταν σβήνει κάνει αύριο το χθες
έχω κρατήσει μια κρυψώνα ενεργή
ένα ηφαίστειο που σπέρνει με βροχή
και κάνει στόματα να ανοίγουν για να πιουν
το πεταχτό φιλί ζωής που επιθυμούν
θέλω να μπω στον κόσμο σου απόψε
και να κρυφτώ…
λάτρεψε, ράψε, κόψε
θέλω να βγω στον κόσμο σου απόψε
και να κρυφτώ…
λάτρεψε, ράψε, κόψε
[ τελος πρώτου Δεκέμβρη ]
Να και ένας για κρυφτό, πάντα καθυστερημένος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο...
Ήταν συγχρονισμός σκέψης το υδάτινο ηφαίστειο;
Όπως και να χει πολύ όμορφο.
Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους να γράφουν ακόμα κι αν τα γραπτά τους πιτσιλίζονται κάθε τόσο με τις στάλες της βροχής που σκορπά το ασυγκράτητο ηφαίστειο, ακόμα κι αν όλα αυτά είναι αποτελέσματα αγρύπνιας και εσωτερικής πάλης.
Ακόμα κι αν δεν βρίσκεται κανένας να πει κάτι για τις αιμορραγίες και να σου δώσει ένα χάδι για χάνζαπλαστ... φτάνει που γράφουμε.
Που κάνουμε τα εντός, εκτός
που είμαστε εμείς...
Καλή χρονιά εύχομαι.
Σχόλιο στο παραπάνω θα αφήσω αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο εκνευριστικός είναι ο ανύπαρκτος χρόνος...
Φαντάσου να υπήρχε...
Φεύγωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!
>>tanguera
ΑπάντησηΔιαγραφήένα χάδι για χάνζαπλαστ
κι άλλο ένα για δροσιά ακριβώς στην πληγή του κρατήρα της εξέλιξης και της περιέλιξης στα "απλά" ή στα "δύσκολα"
ένα χάδι για εξάρτηση
κι άλλο ένα για ανάρτηση
Θα έμενα στην "ενεργή κρυψώνα" μόνο μέχρι το τέλος του πρώτου Δεκέμβρη, με "τελευταία" παράσταση την αφορμή του τίτλου..., κάτι που αποφάσισα λίγο πριν την έκρηξη του υδάτινού σου ηφαιστείου.
Ήταν όντως συγχρονισμός σκέψης...
Έπειτα είπα φτου και βγήκα κι όπου με βγάλει.
Πόσο εκνευριστικός είναι ο ανύπαρκτος χρόνος...
Φαντάσου να υπήρχε...
Λες να ήταν και τότε;
Καληνύχτα.
Σίγουρα θα ήταν...αλλά όχι τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώση της ανυπαρξίας του τον καθιστά ακόμα εκνευριστικότερο.
Μπορούμε απλά να υποκριθούμε τους ατάραχους ή έστω να σκεφτούμε πως όλα γίνονται σε μια και μόνο στιγμή.
Ή ότι όλα γίνονται παράλληλα...
Ή ότι τα "παραμύθια δεν είναι αλήθεια αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα..."
Μ' αρέσουν αυτοί οι συγχρονισμοί σκέψης. Λειτουργούν λίγο μαγικά μέσα στην πεζότητα της καθημερινότητας.
Τι ωραία που είναι όλα αυτά.
Να σαι καλά και να συνεχίσεις να κρατάς τις κρυψώνες σου φανερά κρυφές.
Καληνύχτα.
>>tanguera
ΑπάντησηΔιαγραφή...και να γίνονται όλα παράλληλα, που... εδώ που τα λέμε μπορεί και να γίνονται, στο άπειρο, ξέρεις... αυτό το τεμπέλικο ή ερωτικό οχτώ που είναι όλη την ώρα ξαπλωμένο πότε με θετική ενέργεια και πότε με αρνητική στο... χαλάκι της εισόδου του, όλα τέμνονται... σαν τα κορμιά στο tango.
Ας χορέψουμε.
Μόνον έτσι σταματάς το τίποτα και τσαλαπατάς αυτό το γαμ...νο οκνηρό ή ερωτικό οχτώ, που μένει πάντα ξαπλωμένο στο χαλάκι της εισόδου του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνον με ένα τάνγκο αληθινό, πάντα αληθινό.
Και βλέπεις αυτό το τίποτα να γίνεται ΕΝΑ.
Το πολυπόθητο ΕΝΑ...κι ας λένε πως το τάνγκο θέλει δύο.
Έναν θέλει...
>>tanguera
ΑπάντησηΔιαγραφήένα.-