[ photo: poisonous mushrooms by karil ]Η αγάπη αγκυλώνει όνειρα, ξεμπροστιάζει κρυμμένες λέξεις και ράβει με μαεστρία μια δαντέλα από σταθμούς, αναπαύσεις, στάσεις και διαδρομές. Ύστερα μπαίνει σε ένα παλιό λευκό jeep που αγκομαχώντας ανεβαίνει έναν μικρό λοφίσκο, κι άλλον έναν, κι άλλον έναν... Όταν πια οι εκπνοές της έχουν γίνει σταθερές, αργές και περιοδικές παίρνει την μεγάλη απόφαση κι επιλέγει την σπουδαία ημέρα της κατάβασης μέχρι το πρώτο λιμάνι. Εκεί γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα την περιμένει ένα κρουαζιερόπλοιο με εκλεκτή κουζίνα, ευγενικό προσωπικό, έμπειρό πλοίαρχο κι ένα piano bar του γούστου της. Θα αφεθεί στην ασφάλεια που θα της παρέχει κατά το ταξίδι και στην εμπιστοσύνη που θα αισθάνεται για τους συνταξιδιώτες της.
Όταν φανεί στεριά μετά από παγετώνες και καύσωνες, από θερμά ρεύματα και ψυχρούς ανέμους, θα χαμογελάσει από υγεία και θα πάει να πιει ένα γλυκό ρόφημα στο πρώτο cafe που θα αντικρίσει μπροστά της. Κλείνοντας τα μάτια θα απολαύσει την σιωπή λίγων δευτερολέπτων κι έπειτα θα πιάσει την άκρη της δαντέλας που όλο αυτό το χρονικό διάστημα φορούσε σαν φουλάρι στο λαιμό της και θα την ξηλώσει με μία ερωτική αποφασιστική κίνηση.
Είναι εκείνη η στιγμή που κόβεται ο ομφάλιος λώρος του πάθους από την αβεβαιότητα, της ηδονής από το άγχος, της φαντασίας από την παραίτηση. Είναι εκείνη η στιγμή που οι μουχλιασμένες σου αρθρώσεις τρίζουν και τον ήχο ακολουθεί η κίνηση. Είναι εκείνη η στιγμή που η γεύση σου αιχμαλωτίζεται στον πιο ευτυχισμένο ουρανίσκο, που η μυρωδιά σου ερεθίζει το πιο αφοσιωμένο νου σαν φρεσκοανθισμένο νυχτολούλουδο. Αναπόφευκτα, ένα χαμόγελο έρχεται μπουσουλώντας και σου ψιθυρίζει «χρόνια πολλά» ίσως και «χρόνια καλά». Κάπως έτσι ετυμολογείται η απόλαυση. Κάπως έτσι ομολογείται ο έρωτας.
Η αγάπη δεν αρέσκεται στο να κυκλοφορεί μόνη. Συνοδεύεται ευχάριστα με απεριτίφ κατάνυξης και σουφλέ άνοιξης. Στις παράκτιες δε περιοχές συνηθίζεται άμμος να στολίζει, σαν πολύτιμες μικροσκοπικές πέτρες, τα γυμνά της πόδια. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι άνευ σημασίας η χρήση παραισθησιογόνων ουσιών κατά την βόλτα μαζί της. Αρκεί μια ματιά της για να οδηγήσει σάρκα και πνεύμα σε έκσταση. Είναι εκείνη η στιγμή που ένα χάδι στα μαλλιά σου αναγκάζει την γραμμή της ζωής στην παλάμη, να ξεστρατίσει και να διαφοροποιήσει πορεία. Κάπως έτσι ξεστομίζεται η επιθυμία.
Ο θαυμαστός σου κόσμος ας ποτίζεται μέρα με την νύχτα με μαστιχόνερο, κι ας «επιτρέπει» σε αστερισμούς να κατεβαίνουν λίγο πιο χαμηλά τις γενέθλιες μέρες σου. Ας είναι γόνιμος ο άνεμος που κάνει τα ρούχα σου να χορεύουν και πρόσφορο το έδαφος που μοιράζεις βήματα. Ας είναι πλατινένιος ο δρόμος σου με σμαράγδια στο πράσινο των φαναριών. Ας λάμπει το πρόσωπό σου κατά την φωτοσύνθεση κι ας κυλάει μελωδικά το αίμα μέχρι την καρδιά σου. Είθε να χαμογελάς και να γιορτάζεις ομολογίες και ετυμολογίες. Ας ανακαλύπτεις όταν ψάχνεις. Ας ψάχνεις όταν αγαπάς. Να ερωτεύεσαι. Να είσαι εδώ.
Χρόνια καλά, ζωντανά κι ελεύθερα.
[ η αλήθεια εκ της λήθης, δέκα νύχτες μετά ]
Η αγάπη... ναι.. έχω ακούσει για αυτή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένε πως μένει στο σκοτάδι, πίσω από άγγιγμα και στιγμές, γιατί λίγοι άντεξαν να την δουν στα μάτια.
Λένε πως τα χρόνια, της αφήνουν σημάδια μα δεν την γερνάνε...
Λένε και άλλα πολλά που τώρα δεν θυμάμαι.. διαλέγω να ξεχάσω.
Μα κάποιος γιορτάζει! Κι όταν γίνεται αυτό, η αγάπη κρύβει το πρόσωπο της με λέξεις που έφτιαξε η καρδία και βγαίνει να γιορτάσει. Μασκαρεμένη... να μην δει κανείς τα μάτια της, μπορεί να μην αντέξουν...
Ας είναι οι λέξεις της καρδιάς δεμένες με κλωστή από μετάξι...να βλέπει η αγάπη... να μην τρομάζουν οι άνθρωποι..
Καλημέρα... ίσως και καλησπέρα...
Λυδία
η αγάπη, ποια αγάπη;
ΑπάντησηΔιαγραφήδάκρυα που ξεμακραίνουν;
φιλιά που εισχωρούν μες τους ουρανίκους;
αγγίγματα κνημών;
αδυσώπητος αγώνας,
όπου συμμετέχουν αόρατες, αγέννητες φιγούρες
->Λυδία
ΑπάντησηΔιαγραφήναι... με λέξεις που έφτιαξε η καρδιά.
Θέλω όμως να δω το καθαρό της πρόσωπο. Χωρίς την μάσκα. Θέλω να ξέρω αν μπορώ να το αντέξω. Άν μπορώ να γιορτάσω κι εγώ. Αν μπορούμε να συνταξιδέψουμε, αν μπορούμε να πάμε μια βόλτα, αν μπορούμε να κάτσουμε με κλειστό φως χωρίς φόβο.
Μάλλον εκείνη την στιγμή εκεί χωρίς την μάσκα είναι άνθρωπος, ίσως και εαυτός, ίσως και τα δύο.
Σε αυτόν τον άνθρωπο γνέφω να μην φοβάται. Έτσι δεν θα γεράσουμε. Ακούς; Δώσε μου μια στιγμή. Μια στιγμή μόνο θέλω. Ένα φιλί θέλω κι εναν ευτυχισμένο ουρανίσκο. Μια μόνο στιγμή.
Πολύ όμορφο το σχόλιό σου. Καλό απόγευμα...
->markos-the-gnostic
Η αγάπη. Αυτή η αγάπη.
Παιχνίδι και στολίδι στο δέρμα
οργασμός και ταξίδι στο αίμα.
Καλό απόγευμα να έχεις.
καμιά φορά ξεχασμένη είναι. εγκλωβισμένη σε κάστρα απάτητα. δεμένη σε μπουντρούμι μέσα με σκισμένα ρούχα. κι ούτε μια γουλιά βροχή γύρω της.ούτε μια ανάσα να της υπενθυμίσει τον άνεμο που ανεμίζει στα μαλλιά τις μέρες που θέλει να παίξει...
ΑπάντησηΔιαγραφή...κι εκείνη, εκεί, να παρακαλάει για τον λυτρωτή της που θα ΄ρθει να την ελευθερώσει και θα την κάνει να λάμψει ξανά και να βγάλει το μαντήλι της να του το απλώσει στο μάγουλο και να τον κάνει να νιώσει πως άξιζε που την ελευθέρωσε...
...άξιζε...
μα... κι αυτός χαμένος να τριγυρνά είναι...
... να ρουφιέται σε ρουφήχτρες του σύμπαντος που αυτάρεσκα τον τρώνε....
φιλιά βρόχινα...
->νεράιδα της βροχής
ΑπάντησηΔιαγραφή...έπεσαν κι απόψε μερικές ψιχάλες στον δρόμο μου... ίσα που σκέφτηκα να βάλω τους υαλοκαθαριστήρες... μα δεν το έκανα τελικά.
Θα αφήσω λίγο τον χρόνο να της φυσήξει τα μαλλιά και να της βρέξει με αυτοπεποίθηση τον λάρυγγα κι ύστερα είμαι σίγουρος πως θα μπορεί να αφήσει το βλέμμα της να ξαναλάμψει για μένα.
Όσο για την αγάπη... ας μοιάζει ξεχασμένη κι εγκλωβισμένη κάποιες φορές... σε βάζει να σκέφτεσαι πως θα κινηθείς στην συνέχεια. Κι όλο αυτό ίσως γιατί που και που "της αγάπης την ουσία την μετρώ στην απουσία."
Αξίζει, έχεις δίκιο. Υψώνομαι και θα την ελευθερώσω. Το υπόσχομαι στα αυτιά, στα μάτια και στην καρδιά της εδώ. Εδώ, από τον σιωπηλό μου δεύτερο όροφο.
Καλό ξημέρωμα από το "εδώ" μου.
Εερωτευμένο σε βρίσκω ντιμάκο... και πολύ χαίρομαι... :):):)
ΑπάντησηΔιαγραφήνα την χαίρεσαι! :)
->Λορελάη
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έρωτας σημαίνει την φυγή από την αδράνεια σάρκας και πνεύματος έστω και για όσο κρατάει η συγγραφή ενός μονάχα κειμένου λιγοστών γραμμών, έστω και για όσο κρατάει ένα στιγμιαίο χάδι, τότε αποδέχομαι τον τίτλο τιμής και τον προσδοκώ. :)
Τα κείμενα σου δεν θέλω ποτέ να τα διαβάζω διαστικά. Τα μελετάω. Τα ρουφάω λέξη λέξη, τα νιώθω γραμμή γραμμή, τα χαιδεύω, τα πληγώνω, τα αγαπώ. Ακριβώς όπως κι εκείνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή->freedula
ΑπάντησηΔιαγραφήχάδι, πληγή κι αγάπη
κάτι σαν ζωή εν ψυχρώ...ή εν θερμώ.
Σε ευχαριστώ. Καλημέρα.