[ απόσπασμα ενός Μάη, δώδεκα χρόνια πριν ]
[ photo: Harlequin Rain by *iNeedChemicalX ]
...άλλη μια άνοιξη ξανά
με πρωτοβρόχια και σκισμένα πανιά
γιορτές, λουλούδια κόκκινα
ξενιτεμένα όνειρα
που ζουν ακόμη
κι είναι βρεγμένοι οι δρόμοι
κι όπου κοιτάζω εσένα έχω στην ματιά
δυο μπλε ουρανούς με σύννεφα ξανθά
μια τρικυμία
μια τιμωρία
κάτι φωνάζει από μίλια μακριά
για περίμενε, να δεις
ένας είναι ο ουρανός της γης
μία δύση, μια ανατολή
κι ένα γέλιο έτσι για αρχή
άλλη μια άνοιξη ξανά
κι είναι το καλοκαίρι που έλεγες κοντά
πάλι ταξίδια
κι άλλα στολίδια
να 'σαι καλά κι ας είσαι μακριά
τι κι αν ο χρόνος είναι εχθρός για τα καλά
μα όχι για πάντα
τι πάει να πει «για πάντα»;
κάτι φωνάζει από μίλια μακριά
για περίμενε και μη μου πεις
τι δεν θα 'δινες να χαθείς
στο τσιγάρο της, καπνός
μες την πόλη του φωτός
άλλη μια άνοιξη ξανά
με 7 χειμώνες και λυτά τα μαλλιά
με κάποια λόγια και τα μάτια στεγνά
πόσο μου λείπεις.
Καλημέρα. Δώδεκα χρόνια πριν ε;... Γιατί επιστρέφουμε τελευταία, συχνά στο παρελθόν;... Η φετινή άνοιξη τι λέει; :)
ΑπάντησηΔιαγραφή->Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφή...η φετινή άνοιξη έχει μια δόση από πρωτοβρόχια και άλλη μια από ανθισμένους ήλιους. Θυμίζει πολλά από εκείνη την "χαμένη άνοιξη" και φέρει αρώματα που διεκδικουν τα υψωμένα χέρια από την περιφερόμενη γύρη του αέρα, ...από την δροσιά των χειλιών που χαμογελούν. Μάλλον επιστρέφουμε πίσω για να εμπνευστούμε από όσα έχουμε την ευκαιρία να εμπνεύσουμε τώρα. Καλημέρα. :)
Όμορφο...και μελαγχολικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμπνέει ο έρωτας σε κάθε περίπτωση!
->Δανάη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
είναι όμορφα αυτά τα ταξίδια σε κάθε περίπτωση.
Να 'σαι κάλα. :)