ξύπνησες μες την άνοιξη
ζήτησες καλοκαίρι
πήρες ένα φθινόπωρο
τον χειμώνα απ' το χέρι
μ' άνεμο στα σαλβάρια σου
με δροσιά στα μαλλιά σου
καταμεσήμερο η πρώτη βροχή
λίπασμα στα φτερά σου
ξέφτισε η μέρα που έφτυσε
το ραντεβού με τη νύχτα
τέντωσε αυτιά κουκουβάγιες να 'ρθουν
πήρε σιωπή και τζιτζίκια.
με μια φαβέλα στα πέλματα
αλάτι λαθραίο στο βλέμμα
ρίξε στο σάλιο θυμάρι, θυμήσου
το πιο αθώο σου ψέμα
σήκωσε σκόνη πρωτόγονη
γείωσε τη λαχτάρα
δωσε στο στόμα φιλί και ξεντύσου
ξεκλείδωσε και στροβιλίσου
μ' απανεμιά στα στολίδια σου
με μια μολότοφ στο αίμα
ακούστηκε κρότος με γέλια βαθιά
έσπασαν τα νερά.
Αγαπώ!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήαγάπη, θαυμαστικό, χαμόγελο και ελεύθερο πνεύμα...
ΔιαγραφήΤί άλλο να ζητήσω!
Όπως η διαδρομή Αιγάλεω-Καλλιθέα με ένα γιουκαλίλι για παρέα....γιατί τα χρόνια πέρασαν.....τότε θα είχαμε μια κιθάρα για παρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως και ένα Jack....
Κάποιος που θα έπρεπε να είναι Κρητκος....αλλά δεν είναι!
Ίσως;;; Εννοείται κι ένα Jack! :)
ΔιαγραφήAloha Ιρλανδοκρητικέ! Cheers!
Γιατί όταν η μοναξιά του σχοινοβάτη, οδηγεί τον νου σε ατραπούς σκοτεινές και σε περιδίνηση
ΑπάντησηΔιαγραφήαδιέξοδη, η καρδιά αναλαμβάνει να δυναμώσει το μαζί...
Έτσι λοιπόν αδερφέ, στην υγειά σου....από καρδιάς!!!
O Ιρλανδοκρητικός...ξέρεις...
βλέπω ότι το Δουβλίνο χαρίζει απλόχερα έμπνευση ποιητική με μεθυστική σκοτεινιά σε έναν καταξιωμένο μπασίστα σαν και σένα! Μάλλον πρέπει να επισκευθώ τον βορρά προς ανεύρεση μούσας! :)
Διαγραφή