γυμνή βουτιά

[ photo: a beautiful mind by moonywolf ]

Έναν καιρό και μια φορά ήταν μια συννεφιά πρωινή που είχε ερωτευτεί βαθιά μια σκόνη αφρικανική. Οι δυο τους ζούσαν παθιασμένα και το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν το κρυφτό. Έκρυβαν τον ήλιο.

Ένα αεράκι δροσερό όμως, σαν άλλο φιλί στο στόμα, είχε άλλα σχέδια.

Τα νέα φύλλα των δέντρων έχουν πλέον αυτό το πιο σκούρο πράνινο. Η λευκή κουρτίνα παίζει με τις ανακλάσεις του φωτός από τα φώτα του δρόμου και σκαρώνει στον τοίχο σκιές. Σκιές που σαν ζευγαρώνουν με την δική σου, πότε σε τρομάζουν και πότε σε κάνουν να χαμογελάς. Και είναι τότε που γλυκαίνουν οι νύχτες όσο περνούν οι μέρες. Και είναι τώρα που γλυκαίνεις εσύ όσο περνούν τα χρόνια. 

Ψαχουλεύεις στους ήχους της πόλης οργασμούς, στα σύρματα του ηλεκτρικού ρεύματος πεντάγραμμα και στο δέρμα σου κόκκους άμμου ξεχασμένους από εκείνη την πρώτη γυμνή βουτιά του χρόνου. Γράφεις ιστορίες για παππούδες και γιαγιάδες που περπατούν χέρι χέρι. Φωτογραφίζεις σκύλους που κουνάνε την ουρά τους. Κρυφακούς τις σκέψεις τω περαστικών. Μπογιατίζεις με κιμωλίες αστέρια. Ταξιδεύεις δίχως αποσκευές και κατεβαίνεις στον πρώτο σταθμό που θα δεις από το παράθυρο δάκρυα αποχαιρετισμού. Αγκαλιάζεις. Κι όταν ξημερώνει, ο ήλιος στέλνει χασμουρητά, αναστεναγμούς και όσα όνειρα θυμάται να κάνουν μία μικρή περιστροφή στο χείλος κάθε ενός εκ των πόρων σου. 

Οι χρεοκοπημένες επαναστάσεις, οι ανίερες υποσχέσεις, τα αναφιλητά και τα ψεύτικα απεριτίφ καίγονται σαν την λάμπα του πορτατίφ την μοναδική στιγμή που πραγματικά το χρειάζεσαι, ή που νόμιζες ότι το χρειάζεσαι. Βρήκες εν τέλει τον βηματισμό σου στα τυφλά με ένα τραύμα μικρό. Η γρατζουνιά είναι ενθύμιο που κάποιο απόγευμα στο μπαλκόνι σου θα θυμηθείς ότι την είχες ξεχάσει. Πίνεις λοιπόν μια γουλιά από την σοκολάτα σου και δαγκώνεις με αποφασιστικότητα και κρότο το μπισκότο σου. Τα τρίμματα θα τα μαζέψεις μετά με το δάχτυλο σου ένα ένα. Έχουν άλλη γεύση, διαφορετική, αυτά τα τρίμματα, πανάθεμάτα! Κι όταν σουρουπώνει ο ήλιος στέλνει χάδια, ανάσες, μουρμουρητά και νανουρίσματα να κάνουν μια μικρή περιστροφή στο χείλος των χειλιών σου. 

Άνοιξη. 

Άνοιξες το κορμί σου να έρθουν μέλισσες, να κλέψουν λίγη από την γύρη σου, να γονιμοποιήσουν εγκεφάλους. Άνοιξες την ψυχή σου να έρθουν γευσιγνώστες, να κλέψουν μερικούς από τους καρπούς σου, να ανατινάξουν ουρανίσκους. Άνοιξες τα μάτια σου με βαθιά εισπνοή, με βαθιά εκπνοή, και βγήκες από την, ακόμα κρύα, θάλασσα του Απρίλη..., να έρθουν οι πολιτισμοί να κλέψουν λίγη από την ελευθερία σου να θρυμματίσουν φασισμούς. 

Έναν καιρό και μια φορά ήταν ένα αεράκι δροσερό, που σαν άλλο φιλί στο στόμα, είχε άλλα σχέδια.

 [ to my only one ]